دعا

خدایا

 چشمی عطا کن که برای تو بگرید، دستی عطا کن تا دامان جز تو نگیرد، پایی عطا کن که جز در راه تو نرود، و جانی عطا کن که برای تو برود.

خدایا

عزمی ده که «حج» کنیم، از خود جدا شویم و به سوی تو هجرت کنیم. هاجر شویم و اسماعیل نفس را به ابراهیم عقل سپریم تا از گمراهی برهیم و بر طواف بر گرد معبد ایمان بگردیم.

خدایا

 چنانمان دار که در «لیله القدر» حیات خویش، «خواب» نباشیم و چنان آتشی به روحمان انداز که تا معراج پرکشیم.

خدایا

بیدارمان کن. آن چنان که در زیارت امام، روح خدایی خویش را به تماشا نشینیم و از حضیض خاک تا اوج افلاک یکسره رویم و نه «رفتن» که «بدویم».

خدایا

 ما را از «ظلمت خودبینی» به «حکمت خودسازی» بگردان تا فلاح خویش را ببینیم.

خدایا

 توانی ده تا چونان شهیدان، بار امانت تو را به دوش برکشیم و تا مقصد توحید برسانیم.

خدایا

قصه شهیدانمان را در گوش ستم کشان بخوان تا بپاخیزند و در رویش دوباره ی خویش بر سراپرده ی فرعونیان یورش برند تا از بندگی آنان آزاد شوند و به بندگی تو دلشاد.

خدایا 

قلبی ده که با آن بیندیشیم و عقلی که با آن طعم یقین را بچشیم.

...

و دیگر چه بگویم که در کنار عظمت این شهیدان سخن گفتن حقیر می نماید و کلمات نازل تر از آنند که صعود اینان را قصه کنند. باید به مهمانی خدا رفت که در کنار صف شهیدان بپاداشته است و یکسره بر فرشتگان فریاد می زند که:

«انی اعلم ما لاتعلمون»

باشد که کردار این شهیدان خود شب قدر ما شود تا از خویش به در آییم و اندیشه مان بیاراییم و یکباره بر خدای فریاد زنیم که:

«فتبارک الله احسن الخالقین»

شهید مهدی رجب بیگی-کتاب می رویم تا خط امام بماند.

پ.ن:1 حاج آقا مجتبی تهرانی ماه رمضون پارسال می گفتن:

«رُوِیَ عن رَسوُلِ‏الله(صل‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم) قال: لا تَدعُوا عَلی اَنفُسِکُم اِلّا بِخَیر»؛

 وقتی برای خودت دعا می‏کنی، از خدا خیر بخواه نه شرّ! نفع بخواه نه ضرر! رفع ضرر بخواه نه جلب ضرر! «لا تَدعُوا عَلی اَنفُسِکُم اِلّا بِخَیر»؛ 

این تعبیر، استثنا از نفی است، یعنی بی ‌برو برگرد باید همین باشد، «فَاِنَّ المَلائِکَه یؤَمِّنون عَلی ما یَقوُلوُن»؛ تا دعا می‏کنید، فرشتگان بلافاصله می‏گویند: آمّین! 

فهمیدی چه‌کار کردی؟ آن‌ها می‏گویند: آمّین! بعد هم تو پشیمان می‏شوی!

پ.ن2: آیت الله فاطمی نیا می گفتن:

«ان الله علی کل شی قدر»

«حقا و تحقیقا خداوند بر هر کاری قدرتمند می باشد»

آنها که دارای مقامات عالیه و کرامات هستند این مطلب را با تمام وجودشان باور کرده اند، خدا را امتحان نمی کردند! باید با یقین دعا کنیم ، درخواست و دعاها نباید از روی امتحان کردن باشد، بلکه باید از روی یقین و باور و از سویدای جان باشد.

 روایت است که وقتی دعائی می کنی، حاجت را در در ببین.